Półmetek

Macie wrażenie, że czas przyspieszył? Niedawno przeczytałam w wywiadzie z Kingą Preis takie zdania:

Pierwsze 20 lat życia trwało długo. Drugie mignęło o tak, pstryk!

I choć moje drugie dwadzieścia jeszcze ma czas się rozpędzić, to bez wątpienia czas biegnie szybciej. Nie zawsze za nim nadążam.

Wcześniej mierzony był porami roku i dylematami szkolnymi. A końcówka lipca budziła lekkie strach, który można było swobodnie odrzucić mówiąc – jeszcze co najmniej cztery tygodnie. Choć jednocześnie można było już łakomie spoglądać na półki sklepowe z pięknie pachnącymi zeszytami i żelowymi cienkopisami. A podręcznik do języka polskiego już dawno był przekartkowany.

Dorastanie to pułapka

Fajnie było gapić się bez powodu w niebo i wdychać asfaltowe powietrze pod blokiem. Przysięgam, nigdy nie przyszło mi do głowy mówienie, że dorośli mają lepiej. Podskórnie czułam, że to wcale nie prawda. A gdybym mogła na wzór Oskara Matzeratha z „Blaszanego bębenka” przestać rosnąć, to w mig bym to uczyniła. Czasem dopada mnie myśl, zazwyczaj pod prysznicem albo przy kuchence gazowej które są MOJE, w MOIM mieszkaniu, że bycie dorosłym to jeszcze nie mogą bajka.

Kiedy się nim staje człowiek?

Mam pracę i bloga, mieszkanie, męża, dwa koty. Nie jestem dorosła, chociaż wiem, że mój Mąż jest. Czy to tkwi w mojej i naszych głowach? Nie myślę o sobie w kontekście osoby dorosłej, o niektórych znajomych również, inni za to objawiają mi się jako mocno stąpający po ziemi dojrzali ludzie. A mają często mniej lat niż ja. Nie przeżyli więcej, ale może mają coś takiego w sobie. Mąż mówi – stara dusza. Bardzo filmowo.

Moja mama w wieku 28 lat miała mnie, już pięcioletnią dziewczynkę.
A co ja niby miałabym robić z pięcioletnią dziewczynką dzisiaj?
Nie wiem, nie mam pojęcia. I nie zamierzam się dowiadywać.

A Wy jesteście już dorośli?

sukienka New Look / buty, torebka H&M / tatuaże, bransoletka nn / okulary C&A / naszyjniki Lili in the Garden