Z całym szacunkiem dla największych światowych religii, koncepcji kalendarzy i mędrców tego świata, 7-dniowy tydzień jest do bani. Przydałby się jeden dzień dodatkowy, w którym człowiek miałby szansę niespiesznie poszwendać się po okolicy, zadać sobie kilka pytań bez odpowiedzi, pobyć w spokoju w samotności lub wręcz przeciwnie –
Podczas robienie tych zdjęć zmagałyśmy się z nienożnym wiatrem, który przenikał niemal do szpiku kości. I za wszelką cenę chciał udowodnić, że to on będzie układał moje włosy.
Wyszło słońce. Dzisiaj, w ten pierwszy dzień wiosny astronomicznej. Można zrzucić z siebie kurtkę i bezkarnie biegać w samej marynarce. Aż do zmarznięcia.
Podobno rola dziewczynki w czerwonym płaszczyku w „Liście Schindlera” S. Spilberga zrujnowała jej życie. Przynajmniej tak Oliwia Dąbrowska po latach żali się na łamach tabloidów.
Moja niesłabnąca miłość do Kaśki trwa od lat. Przecież to prawie oczywiste, ze rock’n’rollowa dziewczyna, o zadziornym charakterze, z burzliwą przeszłością, spędzająca czas na festiwalach i koncertach musi być moim guru.
Całkiem niedawno, sprowokowana przez Lonę, policzyłam ile w mej szafie można znaleźć spódnic. Wszelkiej maści – maxi, mini, midi. Okazało się, że jest ich 45.
„Nie mam pięknych włosów, a białą bluzkę zaraz poplamię” – mówiła rozgoryczona Carrie uzmysławiając sobie, że nigdy nie będzie elegancką nowojorską trzydziestolatką.
Czas ucieka! I tak oto minęło pół roku naszego aktywnego blogowania. W lutym, kiedy założyłyśmy Bless the Mess, wiedziałyśmy, że to właśnie pół rocznica zweryfikuje wszystkie nasze działania.
Piątek rano. Słońce. Temperatura 20+. Nareszcie!W drodze do pracy (bo zdjęcia robiłyśmy rano, tuż przed pracą) mijałyśmy tłumy czarno-białej młodzieży. No tak, dziś zakończenie roku szkolnego.
Człowiek się jeszcze dobrze nie rozgościł w świecie blogosfery, gdy nagle trzeba się zacząć podliczać. I tak oto dzisiaj przed Państwem post o numerku 100.
